|
|
Poezi per Albanen kur ishte tre muajsh
(Eshtë marrë nga një vëllim i pabotuar me poezi)
Vendlindje
Vajzën tre muajsh ngrita në krah,
Rrugës së fëminisë mora, kalasë së lashtë.
U mvrejt gruaja Ku shkon, ku?
U merakos nëna:
Ku e çon çupën kështu?!
Rruga e fëminisë, oh, si më thërriste!
Më mbyti zemrën dallgë e kujtimeve.
Kokën mbështeti vajza ime,
Dëgjonte në gjoks zemrën tek më rrihte.
Ika.
Zgjatën ullinjtë duart me lule:
Tunjatjeta, o miq të vjetër!
Tashmë jam baba, e shihni,
Jo më ai fëmija i hedhur!
Gëzojnë, shkundin degët,
Ulen e më kapin supet shokët.
Degët mbushur me bilbila
Vajzës i përkëdhelin flokët.
Midis tyre duket qyteti,
Ura, Osumi, shtëpitë e bardha:
Vendlindja jonë
Ja
Albana!
Regëtin zemër e vajzës,
Diç kërkon ajo të thojë.
Në sytë e saj rri Berati.
I shtrenjtë sot
E përgjithmonë.
 Version i printueshem
Faqja paraardhese |
|
|
